ترسناک اما خواندنی

به گزارش ایرنا، سال 1338 در شهرستان ابهر به دنیا آمد، از هفت سالگی اقامه نماز را شروع کرد، هر شب ساعت را کوک می کرد مبادا نمازش قضا شود، اکثر مواقع نمازش را به پدرش اقتدا می کرد، قرآن را با صوت دلنشین تلاوت می کرد و به همین دلیل بارها درمدرسه و مسجد جوایزی دریافت کرد. 
شهید یاور معروفخانی، دوران تحصیل را در روستای شناط از توابع تاکستان شهرستان ابهر آغاز کرد و موفق به اخذ دیپلم متوسطه شد. 
یاور به همراه شیخ عباس علیخانی، روحانی زادگاهش، فعالیت گسترده ای برای تبلیغ و ترویج دین داشت و در تشکیل جلسات قرائت قرآن و احکام مشارکت می کرد. 
ثریا یوسفی مادر این شهید بزرگوار در تبیین شکل گیری شخصیت مبارزاتی و انقلابی وی می گوید: یاور در دوران پیروزی انقلاب اسلامی در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت فعال داشت و بیشتر مواقع با شیخ عباس علیخانی به تهران می رفت و در جریان انقلاب قرار می گرفت. 
وی ادامه می دهد: یاور برای نیروهای ساواک شناخته شده بود، یک بار که افراد ساواکی با لباس مبدل در داخل جمعیت تظاهر کننده حضور داشتند، وی را با چاقو مجروح کردند و بار دیگر که در محاصره آنان قرار گرفت ، مردم از پشت بام برای او چوب دستی انداختند و یاور پس از تار و مار کردن مزدوران گریخت. 
مادر شهید معروفخانی یادآور می شود: وقتی به یاور می گفتیم در تظاهرات کشته می شوی، می گفت: هر زمان انسان به خاطر انقلاب و به ثمر رساندن آن جان دهد شهید است، نیت مهم است، چه در خیابان باشد و چه در جای دیگر. 
پس از پیروزی انقلاب و اخذ مدرک دیپلم، یاور به عضویت کمیته انقلاب اسلامی درآمد ولی در آبان 1360 از آن کناره گیری کرد و به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پذیرفته و در واحد عملیات سپاه ابهر به کار مشغول شد. 
برای گذراندن دوره آموزشی به پادگان امام حسین (ع) تهران رفت و در خلال این دوره آموزشی گردان حر تشکیل شد، در بین نیروهای حاضر دو نفر برای فرماندهی گردان مذکور پیشنهاد شد، در نتیجه قاسم رضایی فرمانده و یاور معروف خانی جانشین فرمانده گردان شد. 
خانم یوسفی می گوید: هر سه ماه یک بار به مرخصی می آمد، وقتی اصرار می کردیم که بیشتر در خانه بماند، می گفت: فرمانده باید همواره در جبهه باشد، به علاوه افتخار ما این نیست که انقلاب کرده ایم، افتخار این است که انقلاب را ادامه دهیم. 
یاور معروفخانی طی سال 1361 در جبهه بود و شهادت برادرش علی نیز نتوانست او را از منطقه عملیاتی دور کند، وی فرماندهی محور عملیاتی لشکر 17 علی ابن ابیطالب (ع) را بر عهده داشت. 
این شهید بزرگوار صبح روز 20 آبان 1361 در جریان عملیات محرم در منطقه عین خوش در اثر اصابت دو ترکش به سر و قفسه سینه به شدت مجروح شد، ترکش اصابت کرده به سر در مغز و ترکش فرو رفته در سینه به ریه ها رسیده و وی دچار خونریزی شده بود. 
اورا با آمبولانس به سوی بیمارستان حرکت دادند اما بین راه و در نزدیکی اندیمشک به شهادت رسید، پیکر مطهر این شهید والامقام به ابهر انتقال داده و در مزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد. 
شهید معروفخانی در فرازی از وصیتنامه خود آورده است: دستهایم را بیرون بگذارید تا بدانند ما به خاطر دنیا به این راه نرفته ایم و دنیا پرستان بدانند که چیزی با خود نبردیم، مشتانم را گره کنید تا ظالمان، کافران و منافقان بدانند که جسم بی جان من نیز برای دفاع از آرمان هایم لحظه ای آرام نخواهد بود. 
یادش گرامی، روحش شاد و راهش پررهرو باد.