ترسناک اما خواندنی

در اتاقو قفل کرد
پرده پنجره اتاق رو کشید 
نشست روی صندلی 
ُسیگار نیمه کشیده شو برداشت و پک عمیقی بهش زد 
تاریکی و دود بود که در هم می آمیخت 
و مرد , با چشم های نیمه باز و سرخ , 
به این هم آغوشی رخوتناک , نگاه می کرد 
دود سفید و تنبل سیگار , مواج و ملایم , در آغوش تاریکی فرو می رفت و محو میشد 
انگار تاریکی , دود رو می بلعید و اونو درون خودش , خفه می کرد 
مرد از تماشای این هماغوشی بی رحمانه , سرگیجه گرفت و به سرفه افتاد 
....
روزهای اول گل سرخ بود و چشم ها 
لرزش خفیف لب ها بود و نگاه های پر از ترانه 
شنیدن بود و تپیدن 
عشق بود و رعشه های خفیف و گرم زیر پوستی 
روزهایی که همه چیز معنای خاصی داشت و سلام ها مثل قهوه داغ ,
در یک بعد از ظهر سرد زمستان , حسابی , می چسبید 
تعریف مرد , از عشق , دوست داشتنی فرا تز از مرزهای منطق بود و زن ,
عشق را به ایثار دل , تفسیر می کرد
مرد , که هیچگاه عاشق نشده بود ,
از گرمای با او بودن , 
لذت می برد
و حس می کرد چیزی در درونش متحول می شود 
و زن , مدام لبخند می زد ,
و گاهی چشم هایش از هیجان , مرطوب میشد و دستهایش مرتعش از لمس با هم بودن ,
دستهای مرد را در آغوش میکشید 
روزهای اول , همیشه زیباست 
مثل روز اول خریدن یک کفش چرم براق 
مثل روز اول مدرسه 
مثل روز تولد 
هر تماسی , پر بود از فدایت شوم ها و دوستت دارم ها و بی تو هرگز 
و هر نگاهی , لبریز بود از تمنا و خواستن و نیاز 
زن , مثل بهار شده بود , 
پراز طراوت و تازگی و تبسم های پنهان همیشگی 
و مرد , شاد تر از تمام روزهای تنها بودنش , راست قامت و بی پروا 
روی این وسعت سفید , لکه ای هم اگر بود , محو بود و مبهم 
یا اگر خیلی هم بزرگ بود , 
به چشم هیچکدامشان , نمی آمد 
شعرهای عاشقانه بود و وعده های مخفیانه 
.....
روزهای خوب , زود می گذرد 
قانون " بودن " همین است 
روزهای خوب , عمرش , مثل عمر پروانه هاست 
کوتاه و زیبا 
و روزهای خوب , کم کم , تمام میشد 
مرد ؛ باز , آهسته , به زیر لب ترانه های غمگین می خواند 
و زن , تبسم های کنج لبش را , گم کرده بود 
تکرار و تکرار و تکرار 
شاید همین تکرار بود که همه چیز را فدای بودن خویش کرده بود 
و شاید هم , با هم بودن ها , بوی کهنگی و نم گرفته بود 
هر چه بود , مثل سرم