بیستون هیچ، دماوند اگر سد بشود چشم تو قسمت من بوده و باید بشود زده‌ام زیر غزل، حال و هوایم ابریست هیچ‌کس مانع این بغض نباید بشود بی گلایل به در خانه‌تان آمده‌ام نکند در نظر اهل محل بد بشود ؟ تُف به این مرگ که پیشانی ما را خط زد ناگهان آمد تا اسم تو ابجد بشود ناگهان آمد و زد، آمد و کشت، آمد و برد - او فقط آمده بود از دل ما رد بشود - تیشه برداشته‌ام ریشه‌ی خود را بزنم شاید افسانه‌ی من نیز زبان‌زد بشود باز هم تیغ و رگ و ... مرگ برم داشته است خون من ضامن دیدار تو شاید بشود ...
آغاز عشق..!
اگر چه صبح سرآغاز عشق انسان هاست ولی حکایت تلخی برای چوپان هاست میان دل بستن بر نگاه هرزه ی میش به فکر حمله ی خونبار تیز دندان هاست به گرگ قصه بگو جنگ را شروع کند که نیزه های اهالی اسیر قرآن هاست که ماه هرزه ی اینجا هنوز شوال است و جای فردوسی ها درون میدان هاست! به پای کوچک کوچه شبانه قفل زدند و شهر جای عبور -فقط- خیابان هاست! نگاه خیره ی ماهی به تنگه ها خشکید خبر نداشت که جفتش اسیر جریان هاست تو را میان خرافات و فال گم کردم ولی هنوز امیدم به عمق فنجان هاست
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
